ในปี 2004 เมื่อเราย้ายจากโตเกียวไปยังเชียงใหม่ทางภาคเหนือของประเทศไทยเป็นครั้งแรก สิ่งแรกที่ทำให้เราตกใจคือช้างแสดงละครสัตว์ข้างถนนที่พลุกพล่าน เราอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโศกเศร้าเมื่อได้เห็นดวงตาของช้าง แต่เนื่องจากเป็นชาวต่างชาติที่เพิ่งเข้ามาใหม่ จึงทำให้เราทึ่งกับบทบาทของช้างเอเชียในบ้านหลังใหม่ของเราด้วย

ในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา เรายังได้เห็นการพัฒนาเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วของประเทศและปัญหาสิ่งแวดล้อมที่เกิดขึ้น รวมถึงมลพิษทางอากาศที่เลวร้ายลงจากไฟป่าที่ทำให้เชียงใหม่กลายเป็นเมืองที่ไม่สามารถหายใจได้มากที่สุดในโลกตามฤดูกาล

ในบริบทนี้ ในปี 2020 เราได้กลับมารวมตัวกับเล็กซึ่งเรารู้จักกันมาตั้งแต่ปี 2009 สิ่งที่ทำให้เราหลงใหลในตัวเล็กมากที่สุดมาโดยตลอดคือความเมตตาที่ไม่ธรรมดาของเธอต่อสิ่งมีชีวิตทุกชนิด ไม่ว่าจะเป็นช้างตัวใหญ่ ลูกแมวที่เปราะบาง ผึ้งตัวเล็ก ๆ หรือต้นไทรอ่อน ในขณะที่นิว มันเป็นความท้าทายที่ไม่ธรรมดาของเยาวชนธรรมดาคนหนึ่งที่ดึงเราเข้าหาเขา

ในภาพยนตร์ของเรา เราพยายามที่จะตั้งคำถามอย่างทันท่วงทีเกี่ยวกับความเชื่อมโยงและการอยู่ร่วมกันของมนุษย์และสัตว์ภายในยุคใหม่ของการเร่งทำลายสิ่งแวดล้อม เราพรรณนาถึงเล็กในฐานะผู้หญิงที่พยายามส่งต่อความรับผิดชอบในการอนุรักษ์ และนิวในฐานะเยาวชนที่พยายามจะรับกระบองของเธอ ในฐานะที่เราเป็นทีมที่มาจากหลากหลายรุ่น เราได้รับแรงบันดาลใจจากตัวละครเอกของเรา และเราปรารถนาที่จะถ่ายทอดแรงบันดาลใจนี้สู่ผู้ชมของเรา